Όταν έμαθα ότι το "twitter" προκήρυξε μυστικό διαγωνισμό για την "Ατάκα της Χρονιάς", σκέφτηκα ότι ως κατεξοχήν αρμόδιος κάτι έπρεπε να σκαρώσω, αλλοιώς κινδύνευα να χάσω τον τίτλο μου...
Δυό μήνες τώρα (γιαυτό με χάσατε...) έψαχνα στο διαδίκτυο μανιωδώς, ρωτούσα φίλους να μού πουν κάτι, διάβαζα βιβλία και εφημερίδες, έβλεπα τηλεόραση, άκουγα ραδιόφωνο μπας και εμπνευστώ κάποια ατάκα, η οποία να μπορεί να διεκδικήσει τον επίζηλο τίτλο.
Απότυχα πλήρως!
Έως χτές.
Χτές ένας δικός μας, παλιός "παρατηρητικός", μου θύμισε μιά ατάκα του αλησμόνητου Μέντη Μποσταντζόγλου:
«Εγνώρισα τον άνθρωπο κι αγάπησα τα ζώα»
έλεγε ο Μποστ. και το ζωγράφιζε σε διάφορα διακοσμητικά αντικείμενα (πιάτα τοίχου, βάζα κ.ά.) που πουλούσε.
Και τότε μού 'ρθε η ιδέα:
«Αγαπώ τα ζώα... αλλά και τους ανθρώπους, όταν δεν είναι ζώα».
Πώς σάς φαίνεται;;;
Να την υποβάλω στον διαγωνισμό;;;
Δυό μήνες τώρα (γιαυτό με χάσατε...) έψαχνα στο διαδίκτυο μανιωδώς, ρωτούσα φίλους να μού πουν κάτι, διάβαζα βιβλία και εφημερίδες, έβλεπα τηλεόραση, άκουγα ραδιόφωνο μπας και εμπνευστώ κάποια ατάκα, η οποία να μπορεί να διεκδικήσει τον επίζηλο τίτλο.
Απότυχα πλήρως!
Έως χτές.
Χτές ένας δικός μας, παλιός "παρατηρητικός", μου θύμισε μιά ατάκα του αλησμόνητου Μέντη Μποσταντζόγλου:
«Εγνώρισα τον άνθρωπο κι αγάπησα τα ζώα»
έλεγε ο Μποστ. και το ζωγράφιζε σε διάφορα διακοσμητικά αντικείμενα (πιάτα τοίχου, βάζα κ.ά.) που πουλούσε.
Και τότε μού 'ρθε η ιδέα:
«Αγαπώ τα ζώα... αλλά και τους ανθρώπους, όταν δεν είναι ζώα».
Πώς σάς φαίνεται;;;
Να την υποβάλω στον διαγωνισμό;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου