Το "ΙΣΤΑΜΕ" ως ...ψυχοφάρμακο ή ένα συμ-πόσιο, χωρίς ...ποτά αλλά με περίσσεια μπλά-μπλά...

Δεν ξέρω σε σάς αλλά σε μένα το ΙΣΤΑΜΕ {"ίσταμε", "ιστάμε" ή "ισταμέ"... αδιάφορο} σαν ονομασία φαρμάκου μού κάνει.

Και με όσα διάβασα και άκουσα για το διήμερο συμπόσιό του, βεβαιώθηκα ότι φάρμακο -και δη ψυχοφάρμακο- είναι.

Φάρμακο ψυχοθεραπείας πρώην πασοκοπρωθυπουργών και -πρώην και νυν- πασοκοπροέδρων.

Καταλάβατε μήπως ότι οι ομιλίες των Σημίτη, Παπανδρέου, Βενιζέλου -κρινόμενες "εν συνόλω" καθεμιά- ήταν κάτι διαφορετικό από αυτο-ψυχοθεραπεία;;;

Καθένας τα εμφάνισε πολύ ωραία όλα τα της προεδρίας-πρωθυπουργίας του και πολύ άσχημα τα της θητείας των άλλων, ΠΑΣΟΚων ή όχι...

Δεν υπήρξε καλλίτερη αυτοψυχοθεραπεία από αυτήν του διημέρου ΙΣΤΑΜΕ εις τον αιώνα τον άπαντα...